Bir can,
”gerçek aþký kaybeden birinin ruh hâli nasýldýr ?”
Diye sormuþtu
“Ýnsan,gerçek aþký kaybettiðinde, hayat anlamsýzlaþýr
Müzik kendi hâlinde çalar
Su þýrýltýsýný kaybeder
Kumrular sesini keser
Surat dokuz karýþtýr
Dilde tad yavan ve paslýdýr
Kanadý kýrýk güvercinler konar sað omzuna
Kelimeler ezer yüreðini karanlýklar içinde
Bütün yollar kapalýdýr sanki
Daralýr daralýr daralýr yürek çatlarcasýna
Gün doðar,gün batar ,kime ne ? ”
Diye cevap verdim
…
Ya bendeki yokluðun :
Yüreðimde vurgun
Avuçlarýmda biriktiriyorum
Sana dönüþlerimi
Karayaðýz bir ayrýlýðýn can yakan özlemindeyim
Duraklarda susuþlarým bekliyor ayak sesini
…
Ýçimde kayýp bir gece karanlýðý
Arka bahçemde kem gözler
Süleyman Altunbaþ….bafra…07.07.2014…15:36