Kaldır gözlerinin nemli örtüsünü bak
meðer yaðýz bi atýn terkisinde
yolmuþum, uzunmuþum, yokmuþum
toprakmýþým biraz
deryadaki balýkmýþým, susuzmuþum
yüzümü göðsüne gömdükçe, kadýnmýþým
çocukmuþum, tebesümmünün kýrýntýsýna
ve gönüllü, gözlerinin uçurumuna
onarýr mý dersin deniz mavimizi,
nehirler gölgemizi,
birbirine tutunarak giden düþmeler gibi
gözlerinin imzasý atýlýr tenime
ben ki baþtan baþa pür ipek,
bahçelerde çürüyen mür, aðzýnýn deðdiði
tatlý akarsu
nefeslendiðin dik yokuþ, bir çýrpýda geçtiðin köprüymüþüm
boynundaki terli ibriþim, arka cebinde katlý duran
kendine yazdýðýn mektupmuþum
meðer dilmiþim, dilsizmiþim,
dört yaným denizlerle çevriliyken kuruymuþum
tüm o oyalanmalarda beklemeymiþim seni
yazmýþým, çözmüþüm
meðer ney”miþim dudaklarýna yaslanmýþ dururmuþum
kazýmýþým kelimeleri aðzýmýn içinden
kalbinin kaynaðýna gömmüþüm
ölmeye gelir gibi gelmiþ, ilk kez görür gibi
gözlerine düþmüþüm
soluðum, kýzaran bir mayýsmýþ dallarýnda
tepeden týrnaða hürmüþüm.
Dönüþmüþüm durmadan, ne olmuþum
Kayasýný çatlatan oyukmuþum, ikindi yaðmurlarýnda
Dumaný tüten Anadolu”ymuþum.
ben sana hiç imiþim, sen bana tek
yek, yegane
ne dersen o”muþum…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.