gözlerim deniz

kilitlere vuran gölgeler
duvar dibine düþen hüküm
tahta iskemle beton zeminde
aðýrdýr ölüm keserken bedenin ayazý
buz tutan rüyalarda yaþanýr ölü düþler galasý
ayýþýðýnda hezeyan
akar gözlerden bilmeden kýraðý
geceye yaslanan boþluk zihni saran ideoloji
bakýþlarýnda kaybolup gider bir vaha

çemberin içinde yol alýrken sonsuzluða
her noktada söz zehirleriyle vurdular
oysa kelimeler masumdu ve fikrin içinde gizdi yasak denilen
tüm yargýlarý býrak diyordu en kefaretsiz çýðlýðým
saf bir masumiyetle
ellerim çiçek
ellerim bulut
ve gözlerim deniz...
bir manzara aðlýyor uzaklarda
feri sönmemiþ bir lacivertte köpürüyor dalgalar
içimden geçiyor koskoca umman
atýn dedim atýn hadi þimdi kahkahanýzý
sýrtýný sývazladýðým bir enginliðin doðuþuna tanýklýk ederken
kendime vurduðum prangalarý parçalýyorum
uçurtmalar havalanýyor göðüm de binlerce renk ile
dalga sesleri dövüyor kulaklarýmý ölümler geçiyor penceremden
bakamadýðým yerdeyim
dibe yatan ve kalkamayan maviliðe sürgün ediliyor masallar sessizce
ve bir titreyiþ bir tevekkül..

ala yatan gecenin kýzýllýðý derinliklerde
gökyüzünde binlerce yusufçuk
sessizliði alýyorum koynuma aldanýr mý diyorum düþlerim az daha
koyu gride bulduðum bir hezimeti vuruyorum alnýnýn ortasýndan
hiç kan yok!
aldanan ben miyim sonsuzluðun ortasýnda?

sükuta yatýyor cümlelerim usulca
ben karartýlara dokunamazdým hani?

ölü kelebekler boþ þehrin sokaklarýnda
yarý geçirgen zaman
daralmýþ erken düþtüðümüz yanýlgýlar
bana zaman deme bana çeliþkilerden söz etme!
enginliðin gözlerinden düþtüm kilometrelerce...
bir denize bir sana dokunamadým sadece
özgürlük vaktinde çýkýyor yýldýzlar
ve bazen erkende aðarýyor saçlar

soluksuzdu kent
saatlerde gölgeli zaman
ellerim üþüyor
dar aðacýnda sona eriyor bazý aþklar
gölgeler diyorum
sarý sýcak bir mevsim döngüsü
baþýmda bir güvercin donuk kanatlar
ölüm kokusu havada
düþmeyin diyorum masalýn en derin yerine
biliyorum erken olmaz orada sabahlar
kanatsýz da uçar melekler
ve havalanýr durduk yere bulutlar
martýlarýn peþi sýra da seyreder bazý düþler
kýyýya vuran çakýl taþý
sýrça camda illüzyonun çýrpýnýþý
kelimeler yine sus...

dolu dizgin bir serinlik
fýrtýnalar düþüyor gözlerimden
dilimde geceye yaraþýr bir veda
gülümsüyor bakýþlar baktýðým yerde
maviliklerde boðulmuyorum bu defa
hadi bir selam yolla dostum diyorum bir selam yolla görünmeyen diyarlara
üþümesin bekleyen ve hala parýldayan gölgeler...

kendimle kavgalýyken
gece düþüyor gözlerimden
daðýlýyor aðýr pus
havada bir hoþluk sesime ses oluyor yankýlar
yuvarlanan çakýl taþlarý yosun tutmuyor
denizin gözlerinde masmavi bir umut hala...




Deðerli yorumu için sayýn Hasan Karaþahine sonsuz teþekkürlerimle...


Temmuz/Bodrum/2014
Maide Özgüç

Sosyal Medyada Paylaşın:

Maide Özgüç Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Seyir LEOPARIN GÖZLERİ Kırık Aynada Vals zaman içi... Kupa Arabası GECE DÜŞLÜ KADIN papatya SİNEK VALESİ rüya mevsimi Kadındım Ben