Çok gördüm pýnarlarý, Ardý sýra akýp giden sularýný, Çoðu zaman yüzümü yýkadým, Bazen de sadece baktým ve kendimi gördüm. Yalansýz, berrak sularýn üzerinde… Ama bir þey farklýydý, O da yüzümün çizgileri. Ayný hamur mayasý gibi, Çizgileri olmayan,iþlenmemiþ, Hýrpalanmamýþ ve hiç yýlmamýþ. Gerçekten öyle miydim ? Yoksa hayale mi dalmýþtým, Galiba uykuya dalmadan uyudum yine, Duyup duymamazlýktan geldiðim gibi, Görüp de bilmek istemediðim gibi... Aslýnda zorlu yollarý aþmýþtým, Unutmak istiyordum geçmiþimi, Suya bakarken akýtmak istemiþtim Baþýmdan geçen her þeyi…
Ahmet Yalçýn Aþcý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Yalçın Aşçı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.