Sessizliğin Ortasında

Sessizliðin ortasýnda yürüyorum,
Haykýrýþlarým cebimde saklý,
En güzel þehrin tek harabesinde,
Günün yeniden doðmasýný beklerken…
Gecenin karanlýðý mý ?
Ben tozlu bir iskemledeyim sadece.
Masanýn diðer ucunda ise kýrýk bir sürahi,
Ama akan gözyaþlarýmý dolduramýyorum,
Elim uzanamýyor çaresizliðime…

Üþüyen bedenim deðil,
Ýçimdeki senin göz kamaþtýrýcý masumiyeti,
Olmazlar ülkesinin oldurulamaz gerçekliði.
Gerçekler neden bu kadar acý,
Neden bu kadar kötü deðil mi ?

Söyle yüreðim, yine kim bu gece ki katilin ?
Seni senden alýp da götüren kim ?
Nefesin dumanýna gizlenmiþ bir kaç kelimede,
Kurþunu gözlerine çekip giden,
Bu sessizliðin adý da kim ?

Ahmet Yalçýn Aþcý

Sosyal Medyada Paylaşın: