Ömrümün her evresinde
Pür-ü pak bulutlarýn
Aheste gözyaþýnda ýslanmýþtým
Ve sen, her zerresine muhtaç olduðum
Bir nefes iken bende
Külliyen mutsuzdu, umutsuzluðumda gece
Bir bir ertelenince düþlerimde masallar
Hayallerimle yunulmaktan bile
Acizdim son günlerde.
Sakýn yanlýþ anlama,
Uykuya susamýþlýðýmdandýr
Zihnimde tarif edilmeyen bu pervasýzlýk
Düþüncelerimdeki duraðanlýk
Ve göz kapaklarýma çöken densiz aðýrlýk.
Yine de beraberdik
Sen ve ben…
Bembeyaz bulutlarýn ortasýnda gibi
Pür neþeyken rüyalarým
Gölgenden, sanki yel deðmiþti yurduma
Kime söylesem anlamazdý nasýlsa
O yüzden kimseler dokunmasýn
Bendeki senle, aramdaki huzura.
Hem, biz deðil miydik
Ýki farklý kültürün unutulmuþ kimlikleri
Yüreðin tek sözüyle
Maðlup olurken hayata bakýþ çizgisi
Ne sen suçluydun oysa... Ne de ben…
Sadece,
Ýzahtan muaf, bir aþktý bizimkisi.
NÜS