Yalnızlığın çığlığı

gözlerim nehir geceye akan
gece gözlerin
gökyüzü kanat geriyor yýldýzlara
ay siyah þalýný kuþanýp
bulutlarýn ardýna saklanýyor

ayrýlýðýn yeleðini giyip
yalnýzlýðýn pençesini kavrayýp bileðinden
yürüyorum sensizliðin ýssýz yollarýnda

keskin bir býçak gibi
içimden geçiyor yokluðun
alev olup yanýyor damarlarýmda

acýlar pusu kuruyor her bir köþeden
zemheri asýlýrken kirpiklerime
hýrçýn fýrtýna darmadaðýn ediyor düþlerimi
ardýmdaki tipiden aman diyor ömrüm

hazin þarkýlar kanatýyor
anýlardaki yaranýn kabuðunu
boþluða biriktiriyorum
yarým kalan sözlerimi

yüreðin çölüne akýyor ýslak þiirler
dört mevsim yaðmur iklimi
eþlik ederken yalnýzlýðýma
göle dönüyor topraðým

dizlerim dermansýz
çöküyorum

sevda ekip
hasretlik biçiyorum.




AA

Sosyal Medyada Paylaşın: