Biliyor musun caným? Seni özlediðim vakitlerde hep o sandýðý açtým. Kokladým senden kalan üç beþ parça eþyayý, Paramparça eden. Sonra yok eden. Beni benden eden her þeyin bugünüm de saklý duruyor. Özlediðimden sanýrým. Her gece ayný rüyayý görüyorum uzun zamandýr. Sen geliyorsun uzaklardan, ben sana koþuyorum. Sonra birden hiç olmamýþ gibi yok oluyorsun. Ýsmini haykýrýyorum, sonra uyanýyorum.
Biliyor musun caným? Öyle eskisi gibi þiirde yazmýyorum, saçma geliyor çünkü, seni anlattýðým mýsralar o kadar aciz kalýyor ki acýmýn karþýsýnda. Acým bile utanýyor acýtmaktan. Ama yine de alýþýyorum, Hani hep derdim ya, ayrýlýk deðildir yýkan, yarým kalan hayallerdir peþine takýlan.
Yeni yazdýðým þiirleri ilk sana okumuyorum nicedir. Boðazýmda düðümlenen aþk nameleri, acýma karýþýyor. Ýçimde can buluyor sensizlik. Ciðerimi yakýyor iþte be anla. Oysa anlatacak daha çok anýlarým vardý sana. Biraz askerlik maceralarý, biraz kaderin bana yaþattýklarý.
Biliyor musun caným? Hani hep derdin ya, neden güneþe bakýyorsun diye. Her terlediðimde yüzümü sildiðin içindi, neyse. Bir gün daha bitti, bir çizik daha attým sensizliðe. Hâlâ güneþ doðuyor geceye inat. ve ben hâlâ bekliyorum terlerimi sen silersin diye.
Biliyor musun caným? Artýk yaþayamýyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
alicansofu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.