HÜZNÜM CEPLERİME SIĞMADI

dar sokak,uðrama bana iþine bak,
ben bugün çocukluðumu cebime koydum
panjurlarýný çitileyip göz kapaklarýmýn
doluþtum tozla yýkanan evlere.


babam býrakmýþ elimi, büyümüþüm
bir yerlerde annem yüzünü yetiþtiriyor.


gök nasýl düþüyor kafasý bozuk çatýlardan
ah, sokakta hayat neden bu kadar hasta
neden figüraný oluyoruz hüzünlenmenin?


çatýr çatýr yandý dokuz yaþým
otuz dördümde nikah kýydým kalbime!


kimseler yok, demiri yalayan adamlar
bu yeþil pencereli köfteci dükkaný
bir tek kýyafetini çýkarmamýþ üzerinden!


camlarda, günü ýsýran kýrýk diþli camlarda
ustanýn kamburu bileyliyor geçmiþi
zamaný rendeliyor köfte harcýna!


suskunum,nasýlsa bedava susuþmak
konuþmanýnsa ederi var bu aralar!


dar sokak, çýktým gittim yaþlý gölgenden
hüznüm ceplerime sýðmadý!


döneceðim yeniden!



Akatalpa/ Mart 2014- Sayý 171
N e v z a t K o n þ e r

Sosyal Medyada Paylaşın: