Asumanýn mukaddes kollarýnda
Uykuya dalarken ben…
Gelincik kýrmýzýsýndan beterdi
Telâþa kapýlýp, yangýndan mal kaçýrýr gibi
Dakikada bilmem kaç vuran kalbim
Atiyi düþlemekten korkardým
Kendimden bezmiþ halimle
Yazý tura oynar gibiyken bahtým
Hop oturur, hop kalkardým
Baþým bulutlara çarpardý
Yüreði aðzýnda beklerken
Gelmiþ geçmiþ tüm siyah renkler
Devasa bir yýlgýnlýðýn içerisinde
Kaybolmak isteyiþimdeki sebep
Bir daha bakmamaktý aynalara
Yeniden kahrolmamak içindi
Her defasýnda
Görmekten muzdarib olduðum silüetime
Nereye kadardý, ne zaman biterdi
Çözmekten aciz olduðum
Kâidesiz bir bilmece gibiyken
Bu manasýz kovalamaca
Akl-ý selim düþünmem mümkün deðildi
Baþtan aþaðý darmadaðýn ve bulanýkken dimaðým
Ha tükendi ha tükenecek diyordum
Avucumda erirken bir tutamlýk mecal
Bilmem ki
Ne zaman giderdi bu hâl
Üstelik kaçan da ben
Kovalayan da ben olduktan sonra......
30 Haziran 2014 / NÜS