siz bilmediðiniz bir þehirde kaybolun biraz.
biz gül koklayýp çiçekçi vitrinlerinden
saçlarýmýzý rüzgara boyayacaðýz.
imbatla telli, lodostan duvaklý
düðün-dernek yapacaðýz.
sonra karýþacaðýz rengini bilmediðimiz kalabalýklar arasýna
belki yaðmur yaðacak yada baþka bulutlardan ýslanacaðýz
öncesini bilmediðimiz hangi öykünün sonu iþimize geliyorsa
diðerlerinin hiç açmadan kapaðýný sadece onu okuyacaðýz.
siz bilmediðiniz bir þehirde kaybolun biraz.
biz sarý baþaklarýn meyveli dallarýndan
çocuklarýmýza bereket toplayacaðýz.
yanaklarý allý, sýrmadan saçlý
yarýnlarý birlikte kuracaðýz.
sonrasýnýn yoldan yorgun, efkardan bahane bir gece vakti
çilingir olup açtýðýmýz sofrada sevdamýzý yudumlayacaðýz
yüreklerimiz titrerken kapý arkalarýnda saklý ilk heyecan gibi
yelkensiz direklerimize dört el sarýlýp okyanuslara açýlacaðýz.
siz bilmediðiniz bir þehirde kaybolun biraz.
biz kendi izlerimize bile görünmeden
tuz kurusu dudaðýmýzý ýslatacaðýz.
geceleri ay ýþýðý yakamozlardan
nice güneþler yaratacaðýz.
düþ misali yastýðýmda saçlarým, saçlarýna neler anlatýyorsa
bir ara ýslanacak gözlerimiz ardýndan gülümseme olacaðýz
en aðýr hükümlerle silinecek, ne varsa yaþanmamýþlýk adýna
dalgalandýrdýðýmýz her denizde dalgalar boyu yaþayacaðýz.
siz bilmediðiniz bir þehirde kaybolun biraz.
biz sarýlýp bize, biraz daha uyuyacaðýz.
CEVAT ÇEÞTEPE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.