FERSİZ

Belkide yaþamak
Bütün bitiþik unsurlarýn koptuðu þeyde
Düþüncelerimi kemirir can alarak çamur
Bense alýkonulmadýk ne kaldýysa
Hayata savrulmak, bir baþak olmak için
Kendimi acýndýrsam
Çünkü deniz; ýslatmayan, alabildiðine derinlik
En cesim gemiler bile ona tat verir
Ne vaat eder ki boðulmaktan baþka
Yakýlmak için bile olsa gemileri yok
Ve de ömür harcanacak uzak limanlarý

Hepimiz garibiz yeryuvarlaðýnda
Masum bir kedi kadar yaþarýz
Ama daha acýklý ölürüz
Ne zaman aklýma bir düþünce düþse
Binlerce harami kesiyor yolumu
Tam enseme binlerce darbe iniyor
Hakikate bandýrmak için gözlerimi
Ýniyorum en derin kuyuya
Ama ne yazar, körüm
Fermanýmý okuyor yazýlmýþ olan
Bilinsin ki herkesten çok
Benim adýma yakýþýr yaþamak
Ümidime ve öfkeme kim ömür biçebilir ki

Neden ki hayat
Tarifsiz yaþayýþlarla ýzdýrabým
Bütün fikirlerime raðmen
Birkaç laftan ibaret ezberim tazeleniyor
Alçakça bilmiyorum
Doyumsuz ey kara leke
Alýver anlattýðýn masalý
Tat vermiyor bilmecelerin de
Bilsem…
Uçurumlara örttüðün perdeler
Yazýlmýþ ilk kitaplara kastýn ne
Gayba savuldu anýlarým
Gökse suyunu çekti
En son trenin gücenik tavrý
Ve hiçbir þey bilmeden ölüm çattý geldi
Týpký atalarým gibi fersiz kaldým

Sosyal Medyada Paylaşın: