Hiç gülmeyen gözlerim, kanlý yaþlarla dolarken, Yüreðimden kan akar, çekip durduðum derdimden, Kim anlasýn þu beni, sevda bilmezse halimden, Kader bana dert vermiþ, ölüyorum ben derdimden.
Ben derdimi çekerken, geldim’ de yolun sonuna, Bir kez olsun gülmeden, girdim yetmiþ bir yaþýna, Böyle kader olur’ mu, söyleyin Allah aþkýna, Kader bana dert vermiþ, ölüyorum ben derdimden.
Gözyaþýmla yýkarken, þu hiç gülmeyen yüzümü, Neden bilmem aðlarken, hiç kimse silmez gözümü, Neden almaz þu dostlar, gelip þu viran gönlümü, Kader bana dert vermiþ, ölüyorum ben derdimden.
Güler iken yüzlerim, hiç gülmez oldu nedense, Dermaný yok derdimin, gönlüm olmuþ bir virane. Kim çaredir bilmem’ ki, çekilmesi zor derdime, Kader bana dert vermiþ, ölüyorum ben derdimden.
Dertli Yüksel yýllarca çekerken sevda yüzünden, Saçlarým aðardý der, gelmiþ ömrünün sonuna, Dertli Yüksel hep der’ ki varýp’ da sorsam yanýna, Kader bana dert vermiþ, ölüyorum ben derdimden.
24 Haziran 2014-06-24 Antalya Ahmet Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.