Kader demiþim Ben kendimi kaderin ellerine býrakmýþým. Ve mevsimler yýllar içinde orasý burasý derken Diyar, diyar gezmiþ dolaþmýþým.
Ne kadere küsmüþüm, Ne de, kaderime karþý gelmiþim. Kader ne dediyse, hepsini itiraz etmeden birer, birer yapmýþým. Bazen üzülmüþ, Ve bazen’ de, sevinmiþim. Peki, sen kaderinden hiç çektin’ mi dersen, O da olmuþ, onu’ da çok çekmiþim.. Hayal kýrýklýðým’ mý, olmadý, Yoksa piþmanlýðým’ mý olmadý dersin Kaderimden dolayý. Kader beni çoðu zaman periþan etti’ de, mevsimler yýllar içinde, Yine’ de kadere karþý gelmemiþim.
Haykýrýyorum, neyleyim, kader seni. Bir umudum vardý olmadý, hayata kurban ettin beni. Çökerttin belimi büktün sen ah… kader.. Neden, neden? Benim gibi þu hayatý çok seveni.
Aslýnda ben kaderci deðildim. Kaderin deðiþebileceðini düþünenlerden yanaydým. Denedim Onu’ da, çok denedim’ de, Kader aðýný öyle bir örmüþ’ ki bana, bu aðý yýrtýp çýkamadým.
23 Haziran 2014-06-23 Ahmet Yüksel Þanlý er Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.