yine dar gelmiþ bedenim, kabýna sýðmýyor tenim kumaþ kesiði teyel-ini atýyor bir bir gömdüðüm tüm geceler fýþkýrýr zihnimden yüreðime karanlýk, fýþkýrýr yollar toz duman yollar ekmek kýrýntýsý güneþ, daðýn arkasýna saklanmýþ her yer buz boran avuçlarýmda kalan, hiçlik sokaðýnda kaybolmuþum
içim, sönmüþ sokak lambasýna yaslanmýþ yalnýz /korunaksýz sallanýr gecede sokak kedisi gibi kývrýlmýþ içine azýcýk yemek, biraz da su konsa bir içim açýlýr göz göz olmuþ karanlýklar
uzaktan bir güneþ çalsa tenime buzlarý çözülse karlý daðlarýn çözülse diyorum dövse rüzgarlarý kanatlarýmý acýtmadan yaðmurlar yaðsa dik yamaçlarýma sonra da; ebem kuþaðý altýnda uçsam diyorum uçsam, göçmen kuþlar gibi ki; kanatlarým uçmaya meyilli, uç uç böceði oysa; her akþam çekilir gecenin suyu
Ümmü AÞCI ÜMA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümmü AŞCI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.