iki elin avuç izinde yoldur çizginin alýn terine düþen kadýn
eskiyen yamalarýn teyeli can kýrýklarýna dikiþ yüzüðü giydirilmiþ zýbýn beleði
sýrtýnda dik yokuþu, düþ eyleyen belki çoban belki de çoban azýðý iki tufan arasý umuda gark olmuþ dil sancýsý
ve kadýn
doðurgan ýrmaðýn kýsýr yataðý gölge gitmez ovanýn kumsalý balta kesmez ormanýn hadým meyvesi ki tek tohumdur düþen yapraðýndan dünya denilen cennetin ayaklarý altýnda ezilen
ki... kadýn avuçlarý içinde ayetleri sure sure/ elif elif cüz edip toprak ananýn yüzüne süren yýldýzlara semah eden güneþin ýþýðýdýr geceden... inceden...
ve kadýn
gök kubbenin baþýna taç-mahal yuvasýz kuþlara göç kýlar bedeni renksiz boya/ fýrçaya tuval secdesi hep sevgi hep sevgi... küçük yüreðine dünyalarý koyan
Ümmü AÞCI ÜMA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümmü AŞCI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.