bir dehlizin ucunda belirdi mutluluk kapkaranlýk ucubeler yaþamýþým yarasalar sarmýþ duvarlarýný kimsesizliðimin sadece nefes alýp-vermek deðil ki yaþamak sadece yemek-içmek de deðil yaþamak ne demek diye sormamýþým kendime hiç aklýma da gelmemiþti seni görünceye kadar gözbebeklerinde kaybolduðum zaman öldüm ölmek demek miydi yaþamak?.. nefessiz kalmak mý? dünyayý yok saymak mý? hiç bir ses duymadan bir çift dünyada yok olmak mý? etim kemiðimden ayrýldý; hissetmedim tüylerim diken diken oldu; hissetmedim nefesim kesildi, soluksuz kaldým; hissetmedim dýþarda dünya yýkýldý, yer yerinden oynadý; hissetmedim ben gözbebeklerinde eridim sonsuzluðu resmettim bakýþlarýnda boynunu büküp bir ceylan bakýþýyla bakarken bana sevgi denilen destaný yazdým kaderime aniden bir damla süzüldü yanaðýma bir damla ile sýrýlsýklam oldu bedenim; sana bakarken fýrtýnalar koptu kar boran koptu yüreðimin bilmediðim yerinde nefessiz kaldým duyusuz kaldým ruhum kayboldu bedenimden halbuki.. halbuki ben bunu hiç yaþamamýþtým öldüm de ruhum çekildi sandým konuþamadým sadece bakýþlarýnda bir ummana dalýp kaldým halbuki; halbuki bittim halbuki yandým halbuki kayboldum yalnýzlýðýmda kelimeler yýðýlýp kaldý boðazýmda; sesim çýkmadý dilime prangalar vuruldu ne söylesem az gelecek bakýþlarýna ne desem kifayetsiz kalacak kelimelerim öylece bakakaldým öylece yok oldum yalnýzlýðýmda... sen karþýmdasýn fakat ben yalnýzým yine kendimi kaybettim gözbebeklerinde yaþanmamýþ sevgileri saklayan maziye küfretti isimsiz kelamlarým yaþanmamýþ yýllarý silip attým sadece sen; sadece sen olacaksýn sevdiðim adýna sevgi doðranmýþ yarýnlarým...
Metin Kaya ÝLHAN Faroz TRABZON Sosyal Medyada Paylaşın:
Metinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.