Bir kamyonetle doludizgin Ýnerken Ayayorgi tepesinden, Ýçindekiler bizler ve de Suyla bebek Çýlgýnlar gibi sevinçliyiz.
Bu günümüz de böyle geçti, Gece karanlýk ve serin Tepemizde dolunay bir altýn tepsi, Düþünür gibi derin, derin.
Geçmiþ günlerdeki devinimlerimiz Birden aklýma geldi: Soðuk ve karanlýk gecelerde Nice bahçeleri hep böyle geçtik; Yine üstümüzdeydi dolunay, altýn tepsi Yeniyorduk karanlýklarý gülesi eðlenesi.
Gördü ve yazdý Polat dedesi, Yüzün, rakýn gibi hep ak ve aydýnlýk olsun, Bil ki, seni hiç unutmayacaklar Dilara’nýn, Suyla’nýn güleç yüzlü SADUN BORO dedesi.
Adanýn cývýltýlý sahil kafesinde, Gece saat on bir sularýnda Son kahvelerimizi içtik. Yine tepemizde gülen ay, bizi uðurlar gibi, Suyla uyumuþ, Dilara mahmur, BORO dedesinin kucaðýnda, “ Hadin bakalým vapur gelmiþ” Son vapurdur; karþýya geçiyoruz ”diyerek, Ada serüvenini böylece bitirdik.
KEMAL POLAT “7 HAZÝRAN 2005 B. ADA / ÝST.
Sosyal Medyada Paylaşın:
kempol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.