Neredesin

Sen ey efsunun, büyüsünü üstüme salan,
Gözlerinin karasýný gözlerime akýtan,
Sen en sevdam!
Ellerinin sýcaklýðý ellerimdeyken uzaklaþan,
Sen ey tabibim!
Sen ey habibim!
Neredesin?

Hani kadere çelme atmýþ, alýn yazgýmýzý silmiþ
Ýsimlerimizi gökyüzüne kazýmýþtýk.
Aþkýn huzurunda eþ bilmiþtik,
Nikah kýymýþtýk Eros’un þahitliðinde.
Hani þerbet içmiþtik Yunus’un dergahýnda.
Neredesin?

Beraber çýkmýþtýk umut yolculuðuna,
Ben de seninleydim o gemide,
Bir fark vardý aramýzda,
Sen kamaradaydýn, ben güvertede,
Cudi daðýna vurduk büyük bir gürültüyle.
Ah tabibim!
Ah habibim!
Her canlý buldu eþini yýlan, karýnca bile,
Daðýlarak yeni dünyanýn dört köþesine,
Sekiz iklim beþ mevsim yaþadýlar devran süre süre,
Bir ben bulamadým seni býraktýðým yerde.
Unutup yüreðimi, beynimi sende,
Nefessiz ve þuursuz dolaþtým o dünyanýn kapý eþiðinde.

O yer küreyi parçalayan depremler bendendi,
Bulutlarý suçlama, yaðmurlar da benim içindi.
Melekler dünyayý baþtan aþaðý gözyaþý þiþelerini kýrýp yýkadýlar,
Yine hasretler ve hasetler bitmedi,
Ne rüzgarla sürüklendin,
Ne de sele kapýlýp geldin.
Sen ey sebebi gamým!
Sen en bedeli caným!
Neredesin?

Nimet Öner
Sosyal Medyada Paylaşın: