Sen varsan yemyeþil bir ormandýr düþlerimin sonu Zaman lehimize akar gider sonsuzluðun içinde Sesin yankýlanýrken daðlarýmdaki papatyalarda Senden baþka her þeyi unutturan bir denizdir endamýn
Mis kokulu bir bahardýr hüzünlü tebessümlerin Hep içimde yaþattýðým, gözbebeklerimde taþýdýðým Hasreti baðýran rüzgarlarýn dolanýrken saçlarýma Sonbahara meydan okuyan gonca bir güldür endamýn
Soðuk gecelerde, anlattýðýn güz’e sevdalýdýr masallar Hep gözlerim için geceleri ateþe veriþin hayata inat Yaðmura sevdalý bir kýz, içimi acýtan bahtsýz kelebek Yokluða inat yanýmdan ayrýlmayan bir düþtür endamýn
Sigaranýn kahreden dumanýnda tüter tüm sevdalarýn Nefrete yakýn öfkelerin söner efkarlý kýyýlarýma vurunca Þiirlerimde demlenirken hazin sonbaharýn kuru yapraklarý Varlýðýma demir atmýþ suskun bir yokluktur endamýn
Bir ömre sýðdýramadýðýn özlemindir ateþim, dumanýn hasretimdir Çýkmaz sokaklarda sararýp solmayan çiçektir güzümün gülleri Kýþ güneþinde baharý uðurlayýp aþk ateþini iliklediðimde göðsüne Kendimle en deli harb’im, arz etmediðin talebimdir endamýn.
Ocak 2008
Ayþegül TEZCAN Sosyal Medyada Paylaşın:
AyşegülTezcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.