Aþk nedir hiç bilmezdim, öðrendim bivefâdan!
Gülmedim bir kez olsun, derdim cevr-ü cefâdan...
Yaþamaktan da zormuþ meðer aþk denilen þey;
Bir kez de ben gülseydim, n’olurdu bir defâdan?
Felek, hasmýn ben miyim, çek yakamdan elini!
Ben anlamam mý sanki; zevkten, zevk-ü sefâdan?
Nerde o eski demler, ne söz var, ne söz tutan?
Þimdilerde eser yok zinhar ahde vefâdan?
Yandým da çýra gibi, derde dermân ararým;
Sevenler vazgeçer mi derd-i aþka þifâdan?
Karaman-2014/06
TDK:
bivefâ: sevgisine baðlý olmayan, vefasýz...
cevr-ü cefâ: haksýzlýk, eziyet, sýkýntý, zulüm...
zevk-ü sefâ: mesut bir hayat sürmek, eðlenme, eðlence...
ahde vefâ: sözünde durma, sözünü yerine getirme...
derd-i aþka þifâ: aþk derdine derman...
Kadir bilir asil gönlünüze kalbi þükranlarýmý,
SELAM, SEVGÝ VE SAYGILARIMI SUNUYORUM.....HÞT
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.