“Bir ihtimâl daha var o da ölmek mi dersin”
Tek caným kalmýþtý ya almadan mý gidersin
Asýl yaþarken ölmek, bilsen nasýl bir zulüm
Baþ üzre derken yerin umutsuzluk ödülüm
Gör nasýl alevlendim, söndüm ve uçtu külüm
Böyle olmamalýydý nihayet ben de caným
Gözünde herkes iyi bir ben kötü insaným
Gitsem gidemiyorum kalmak da yürek ister
Çýldýrmak iþten deðil, tahayyülü bin beter
Sýrtýmdan süzülürken haþmetinden onca ter
Korkunun da, ecele faydasý yok bilirim
Zaten hep bu duyguyu andýkça irkilirim
Hem küslüðü, nefretle beslemek harcým deðil
Önünde eðildikçe diyorsan tekrar eðil
Musalladayken görsen yine uzanýr o dil......
16 Haziran 2014 / NÜS