Aşk erenlerinin nefesine...
aliemir
Aşk erenlerinin nefesine...
Adýn geçince düþüncelerimde
dayanýlmaz yüce saygýn
doluyor yüreðime,
titriyorum,
kalkýyorum ayaða,
eðiliyorum önünde…
Düþünemiyorum;
hicranýn bittiðinde,
göstereceðin sevgine
gönüllü can verirdim
sarýnýrdým sevinçten
vereceðin beyaz kefenine…
Ayrýlýðý ben seçtim
piþmaným, yüzüm yok!
Yerlerde sürünmeli kibrim,
bedduaya uðramýþ
þimdi anlýyorum aklým…
Sana yönelen cüretim;
ellerimle bir çukur kazmýþým
iþte o benim, þimdi çok bedbahtým
kaderim, öyle kalýn çizilmiþ ki;
deðiþmiyor alýn yazým …
Talan ediliyorum
tutuyor kollarýmý ahýn…
Ýçim acýyor cezalýyým,
sensizliðe mahkum
günahkarým aziz kadýným…
Kýskanýyor,
daðlarý bekliyor
seni kaybedeceðim
korkularým…
Ötesine bir ad bulamadýðým
tutkularým diz çöktürüyor,
artýk senindir tüm benliðim…
Ýster süpür ayaðýndaki toz gibi,
Zülfikar elinde
istersen boynumuz kýldan ince…
Diyorsan, tapýnacaðým,
onuru unutuyorum kapýnda
hazýrým kederden bin parça olmaya
buyruðunla kýrýlýrým,
yüz sürerim öpülesi ayaklarýna…
Ezilir toprak,
çiðnenir yok olurum…
Ulu kadýn;
mýsralar utanýyor
yakarýþlarýma yetemiyorum,
bakýnca ay yüzüne
kaðýdý kalemi býrakýyorum;
ya medet!
Diyor, koþuyorum
aþk erenlerinin nefesine…
Ayrýlmasam kalsam hep yanýnda
sonsuz razýyým
eriyip kaybolsam kýzgýn bakýþlarýnda…
Öyle periþan daðýlmýþým,
sýðýnsam kalsam sine i canýnda…
Bin bir yakarýþým Sana,
muhtacým; sen ulu kadýn cananýma…
Orhan Çimen
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.