SÜREYYA

Adýný söylemiyorum
Bütün eski kitaplarý karýþtýrarak
Lügatlerin alamadýðý bir isim bulmalýyým

Bir gün ulaþabilsem sana
Zamanlarýn ötesinde
Aþkýmý sana sunacaðým
Cam bir fanus içinde
Rüzgâr izin verirse
Uçurtmamý uçuracaðým sonsuzluðuna.
Eline ulaþýrsam
Tatmin olacak kadar
Ellerini ellerimle tutabilseydim
Anlatýrdým sana
Kalbimin sonsuzluða açýlan
Týkanýþa kapalý menfezlerini
Ve sunmalýyým avuçlarýna
Senin bana sunduðun sonsuzluðu
Ve hep sana akmalýyým
Durgun bir su oluncaya kadar

Kalbim nasýrlý bile olsa hüzünlerden
Senin gibi ebet yüzüme vurmasa da
Anlatamasam da senin gibi her þeyi
Konuþmadan
Sýrf senden aldým diye iletmeliyim
Ýncelmiþ ruhumu gümüþ bir kâsede

Hep uzaklýðý haykýrýyorsun bedenime
Ulaþýlmasý imkânsýz bir yýldýz gibi.
Süreyya mý desem ebet mi
Nerden alýyorsun bu bakýþlarý
Efsunlu gibisin
Keþke sana kör olacak kadar
Yaklaþtýðým zaman, perdesiz
O bir avuç ateþi yüreðime atarak
Mecnunluðumu gizlemeseydim

Ama yine de mutluyum þimdi
Zevk alýnacak bütün acýlarý
Bana sen öðrettin
Senden önce alýþýk deðildim
Sensizlikte sessizliði dost edinmeye
Hep firakýndan sitemler ettim þimdiye kadar
Ama yokluðundur beni büyütecek ölüme kadar

Sosyal Medyada Paylaşın: