Çektim artýk gönlümü bu dünya hevesinden,
Alemde dostluklardan gayrýsý yalan imiþ...
Hayatýn mutluluðu çekilen nefesinden!
Þan, þöhret, makam, meþrep sinede yýlan imiþ...
Yetimin makamýnda kul hakkýyla oturmak,
Haram, helal demeden ne var, ne yok götürmek!
Dünyadayken ahreti temelinden bitirmek;
Hayattayken cenneti yýkýp ta talan imiþ...
Ne heves kaldý artýk, ne bir arzu, ne istek...
Ýþler gönle kaldý mý bulamazsýn hiç destek!
Sanki bahane mi yok, her yerden gelir köstek!
Ara bozucular sa mutluluk çalan imiþ...
Gençlik hevesleriydi bizi hýrsla bürüten!
Hazreti Musa gibi suyu yarýp yürüten...
O hýrs deðil miydi ki, içimizi çürüten?
Kalbi çürüyenlerin ahiri nalan imiþ...
Bu dünya bir kuyrukmuþ yalayýp ta yutana!
Sevap ile günahý temelden unutana...
Hakk insaf versin mazlum kula gücü yetene;
Dünyada dürüst olan ahrette gülen imiþ...
Karaman-2014/06
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.