-Ey Rabbim! Ey beni yoktan var eden on sekiz bin alemin yaratan her þeyin sahibi Yüce Allah’ým!..
*Sen çaðýrdýn bu gönül dergahýna, sen bu sevgiyi yaydýn gönlüme.Sen onunla olan sevdamý büyüttün.Sen yazdýn bu kaderi, sen istedin, sen en büyük dersim olarak onu karþýma çýkardýn. -Davetine uydum ,sevdim.Çok sevdim, onun sevgisiyle senin sevginin yüceliðini hissettim , yaþadým.Sinemde kalabalýk yarýnlar, yar. Mutluluk benimle tanýmlandý.Onu sevdikçe huzur yaþadým. Þimdi saadetler içindeyim… Þimdi huzurun en son basamaðýndayým. Þimdi onun gözlerinde yeþeren yemyeþil ormanlarýn sevi aslanýyým.Þimdi kükredim,onu sevdiðime dair. -Gözlerimde billur gibi yaþlar damlýyor.Ey Yüce Allah’ým aðlýyorum.Bu damlalarýn da sahibi sensin. Bu damlalar mý yazgým, bu yazýlmamýþ sevda mý? Bir hüzne renk, bir renge hüzün, bir ana kara baht gibiyim. -Ey Allahým! Kalbimdeki süveydayý da hüzün renginde.Her þey siyah, onun gözleri dýþýnda her þey siyah.Göremediðim gözler de siyahtýr.Onun gözlerine bakmýyorsam her yer, her þey siyah. Bana siyahý verdin.Bu rengi de sevdim.Senden gelen haktýr.Senden gelen huzurdur.Senden gelen þifadýr.Bu rengin dersindeyim, bu rengin gizemli deneðiyim. Sabrýn , huzurun, sana sýðýnýþýn rengi bembeyaz.Benim siyahým bembeyazýn evidir Allah’ým…
Ve üstelik kalbimin zerresi, çekirdeði de siyah.Dedim ya bu rengin meftunluðunda beyazlarýn beyliði serili. Ben bu karanýn beyiyim. -Küfre götürmeyen her renk beyazdýr. Bu aþk, beni küfre götürmedi.Uslanmaz, ýslanmaz , paslanmaz, yýkýlmaz, bitmez, anlatýlmaz, yazýlmaz, imkansýz olan bir sevdanýn hem devleti, hem padiþahýydým. En sevdiðim zamanlarda onu yar edip sonra aldýn.Bu yürek devletin yine senin dedin bu sefer viran,bu sefer siyah, bu sefer nemli gözlerinle yalnýzlýðýn yurdu. -Gönül bir Kabe gibidir bilen için.Ben tavfa gelmedim.Burasý Beytullah’ýn deðil;ama arýnmanýn, sevmenin, durulanmanýn, en yüce sevgiyi tavafýn yeridir. -Ben sevmenin þifresinde çözdüm gerçeði.Sýðýnýþým daha çok arttý.Daha çok içsellerimle yüzdüm sonsuz deryana.Kendime gittim, kendimi buldum, kendimi bildim bu aðýr sevdayla. -Rabbim! Her þeye þükrederim… Þükrün Þükrü’sü ,razýlýðýn Rýza’sý..Hikmet’in Hikmet’i, Arifliðin Arif’i ve memnunluðun membasýyým.
-Rahman Allah’ým! Rahim Allah’ým! Kadir Allah’ým Razýlýðýn payý, rýzalýðýn paydasý, þükrün iþlemi, sabrýn sonsuz þifasýndayým.Memnunum bu halimden.Bir sevda ile bin derse serilmiþ dualar avucundayým. Yine ellerim açýk, yine dilim açýk, yine kalbim açýk, yine birikmiþlerimle, hayalimle, ruhumla, her þeyimle sendeyim. *Hayat kýsa ve kýssalardan örülü.Allah’ým bu sevda kýssamý bir sen biliyorsun, bir de ben biliyorum.Ellerim açýk kalacak, sen istedin, ben sevdim.Bu gönlü sen onun sevgisiyle doldurdun. Ellerim açýk, gönlüm açýk, sevdam açýk yine onu diliyorum Allah’ým.Onu dilerken bak yine gözlerim nemlendi, bak yine damlalar vicdanýma kadar indi. -Allahým!.. Bana sevdirdiðin kýzýn gözleri gibi sonsuz bir ormandayým. Her bakýþý bir aðaç, her gözleri nemleniþi yaðmur. Ýçimde onun buhuru , yüzümde onun damlalarý.Yürüyorum onsuz ,yemyeþil bir ormanda.Ürkek ceylanlar gibi etrafýmý seren periler, ruhumu ýsýran güzel haþereler, çevremi saran nefsi ahular. Her þey onsuzluðum kapatmaya hazýr; ama ben yüreðim dolu. Bir zerre boþluk yok. Onun hoþluðuyla dolu dünyam.Baþka hoþluk hoþnut kalmýyor.Baþkasýna bir gramlýk yerim yok.Bu sýðýnýþýn sonundayým. Sonuma kadar gelmiþ bir kaderin ederiyim.Kederimle kaderim arasýnda yüzlerce yüz ..Ben kimim Allah’ým…Bu derdi kaldýrabilecek sabrý veren sensin.Bu kalp dayanýr mý ki onsuzluða. -Yüreði alev, ismi de alevdir.Öyle bir aleve düþtüm ki dünyanýn en büyük alevi. Rabbim ben Ýbrahim deðilim ki bu aleve direneyim. Benim öyle Ýsmaili bir yüreðim yok ki? Bu modern çaðýn kirliliðiyle kirlenmiþ, nefsine yenik , doðrulunu bilen, yaþamaya çalýþan aciz bir kulum. Peygamber sabrý verdin Allah’ým.Bu sevda karþýsýnda Yakup gibi Eyyup gibi sabra hikemi olup mistik menkýbelerinde sustum.
-Bu aþk senin kutlu katýnda bir kat.Bu kat benim, bu katýn bütün zerrelerinde varým.Onun imkansýzlýk sýnýrýndaki son harfte tanýdým. Onun alfabesiyle yazdým, yazýldým, yenildim sevmeye. - Allahým!.. Bu Hastalýk mýdýr ki? Onu bu kadar sevmek hastalýk mýdýr? Ýnsan sevmeye, güzel duygularý yaþamaya, kulluðunu doðru yaþamaya gelmedi mi? -Her þey çift deðil midir? Tek olan, bir olan, hak olan bütün elifleri barýndýran sensin Allah’ým… Tevbeler olsun Rabbim... Ben senden gelene sonsuz kere razýyým .Rýzam bu kadar.Bir sabrýn sonuna kadar geldim.
Yine ellerim açýk, yine gözlerim nemli, yine dileklerimde o…Allah’ým kavuþmak neden bu kadar zor? *Vuslatýn dilsiz destanýyým. Özlemin sözsüz romanýyým. Anlatýlmazlýðýn anlam derinliði. Þiirin i mgesi, yazmanýn sýnýrsýz sözcükleri ve diyemediklerimin deyiþlerindeyim. -Sitem deðil benimkisi, belki onsuzluða dayanamazlýk.Belki tahammülün tahayyüllerinde suskun bir an gibiyim. Bunu hadsizlik olarak görme Allah’ým.Onu çok özlüyorum.Bu da benim naçarlýðým.Bu da benim zayýflarýmýn artýðý hissi karnem. -Bu da benim sýnavým. -Allahým! Dualarýn kabul makamýndayým… Ellerim açýk, gönül gözüm açýk, ruhum açýk, sevdam açýk. Yine gözlerim nemli, yine damlalarýn romaný.Yine tek baþýna bir filmin sonundayým.Yine sahne ýslak, yine hasret kavruk, yine yokluðun direncimi kýrdýðý anlardayým. -Dile kulum vereyim diyorsun Rabbim! Ýþte diliyorum, iþte istiyorum onu… -Sen Ganîsin ,Kadirsin,Rahimsin, Adilsin, Rezzaktýr. Ben garip , naçar, sevdalý bir kul. Sen Kerimsin , bense onun yolunda Kerem. Onu aslým kadar , sevdim.Neslim için, nefsim için , kalabalýklaþan yalnýzlýðým için en çok da onu için senden istedim.
-Bana lütfümle, kereminle ikram et Allah’ým. Senin Kerimliðinin mizanýndayým.Sol yaným aðýr, sol yaným yetim.Betimlenmez bir haldeyim.Teþbihler yetmiyor.Tenasüpler arasýnda onunla yakýn anlamlardayým.Nidalarým yetmiyor iç çýðlýklarýma. Telmihlerin seyrindeyim. Leyla o, Þirin o, Aslý o, Zin o… Onun hüsnünde birikir Hüsnü Talilliðim.Onun yüreðinde artar tekrirlerim. Yine sevdiðim , yine sevdiðim, yine sevdiðim… Aþkýmý öyle artýr ki deliler akla geldi.Akýllar delilik ziyanýnda yaktý ýþýklarý.Ben bir zerreyim bu aþka, derya olan sensin Allah’ým…
Yangýnýmdan bir parçacýk þule.Külleriyle oyaladý. Oyalanmýþ bir aþkýn nizamýndayým. Hasretimde birikmiþ yarýnlara adýna, onunla bütün adýllarý yaþamayý diledim. Yalnýzlýðýmdan bir zerre kadar benimle olsun.Onun sayesinde açýldý olgunluk ,mülayimlik, sabýr, sayfam.Onunla beyaz sayfalarda yazýldým aþka.
Belalardan esirge…Bir baþka nefsin kollarýndan uzak tut. Bir katre kadar kaderi olsun yanýmda. Ben’lerim ona bulandý.Bir benlik yurdunda yürüdüm ona tüm kiþiliðimle. Gözyaþýmdan gözler, içli sözler, arýnmalar, terbiyeler derledim. Elemimin ezczasýnda onunla iyileþtim.Gittikçe alýþtým her þeye, her derde, her devanýn sonu gibi huzur yakýn bir yerdeyim.O bir yar ötesi, ben sonrasý özel bir yerde… Allah’ým gönül kýrýklýðýmdan arýndýr.Onu imkansýzlýðýn son harfinden mümkünlüðün ilk harfine taþý …
Bu kadar tahammülsüz, anlayýþsýz, amaçlarýna payda olan kullarýn arasýnda berrak bir zerreyim.Onun gönlünde olmak istedim.Onu istedim.Onun gülümsemesi huzurun merkezi. Onun gülücüklerine daha yakýn, tebessümlerine daha yakýn, ömrüne daha yakýn, benli zamanlara daha zamanlý anlar yaþat Allah’ým.. Bu sevda hikâyatýmýn sonuna ekle bizi Allah’ým. Merhametine geldim.Aziz olan sensin.El’aziz olan benim Allah’ým. Bu kulun aþk þulesini oyaladýn gönlüne bunu çok görme Allah’ým…Onu ömrümün en güzel yýllarýna, onu ömrümün en güzel yollarýna, onu huzurun en güzel yüzüne yaz Allah’ým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
mazil44 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.