En güzel mevsim orda
tanýmý yapýlmayan iki kelime
sessiz fýsýldamalara asýlý öz gün
bir kadýn aðlarsa
aynaya bakmalý
yaðmura serpinen yaðmur
bir þiir olur gözlerinde
Lavlara sarýlan ellerini öper haziran
son masalcýdan dinlerken yer küre
orada bölünür hafýza
döngüsü kýrýlýr tüm zamanlarýn
Yiðittik aslýnda
þiirlerin yürek yeme ihtimalini hesaplardýk
çocuktuk, sen ben artý o þehir
düþlerimiz rüzgar olurdu uçurtmalarda
En çok ellerime tutsaktýn
yaz dönencesi
girdap büyürdü hatýrladýkca
hüzün alt yazýlý akþamlarda
’ve oradaydýn
kirpiklerine sürme çeken kuþlarla
üç amog koþusu
Gölgeler geçti üstümüzden
aðýr bir mavi
oturduk sesizce bilinemez bir yere
sonra bir güle su verdik
resmin içine düþen o meryem
papatya saydý orantýsýz
kadim cesetler geçti üstümüzden
hiçbir canlý dokunamadý sesimize
çocukken çalýnmýþtý öznemiz
bilinmedi
Kalktýk, geceydi
yüzü açýlmamýþ kefenleri yýrtarak
biýr daha dokunmadýk hiç bir tövbeye
Benim yüzüm, artý senin yüzün
su verirken topraða
ekil dedim sana
o kadar dedim sana
beni sevdikten sonra vejeteryan ol
sonra dokun yaðmura
Senin suretin suçüstü
karþý pencere de gülümsyen
Ben diyorum sana diyorum
çýk balkona
bütün yýldýzlarý as
uzun bir oratoryo
tek aðlayýþ yetmez
siyah olmasýna
mor bir gecenin
Kopan her kýyamet sonrasý - sana diyorum
bileklerine taktýðýn hayat
son renk - siyahta geçmiþe gömülmüþ gömüler
þifresidir aþkýn
Her cümlenin sonuna bak
hiç kül yaðmadý kalbine
ben bir daðýn lavýnda
sana gök kuþaðý çizdiysem
dokun.. Anla
CC_
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.