Gidiþ o gidiþti… Arkasýna bakmadan çekip gitmek, kime yakýþýrdý ki baþka? Güneþin batýþýnda, hafif bir ürperti gibi Korkutuyordu beni gelmeyiþin… Yaralý bir ceylan misali, içimde kývranýyordu gidiþin Nasýl da yetim býraktýn bu gönlü ey yâr! Hani vazgeçmeyecektin bu sevdadan? Verdiðin yeminlerden, tuttuðun aþk defterinden Söylediðim cümlelerden, denizi andýran gözlerimden Hani vazgeçmeyecektin sana ait olan her þeyden?
Kim bilir nerelerdesin sen? Serin bir yaz sabahýnda kim tutacak ellerini? Kim koklayacak ipek saçlarýný? Kim tebessüm edecek gözlerinin içine? Kim sevecek hicranla dolu yüreðini? Eksik kalmýþ þarkýmýzý kim söyleyecek? Hiç bilmiyorum, bilemiyorum ki… Bir þeyler duyduðum an, belki de yýldýrýmlar beynimde çakacaktý... Sigaramý yaktýðýmda sakinleþecektim belki Ya da bir orkestra gürültüsü gibi gelecekti bana Ve avazým çýktýðý kadar, göðe baðýracaktým isyan edercesine Cihân-ý mülkünü yitirmiþ bir sultân gibi. Biri cânâný, biri de cihâný...
Ýbrahim BAKIR
Sosyal Medyada Paylaşın:
ibrahim bakır Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.