Bey Baba

tombul,
þirin Bey Baba,
buldu köyden bir iþçi.
dedi:
hadi aslaným biraz toprak kazalým.
hava sýcak mevsim yaz,
çalýþtý garip etmedi naz.
aklý,
ekmek parasýnda.
eli,
kazma sapýnda.
ha gayret dedi salladý,
her yanýndan ter aktý.
bunaldýkça bunaldý hava pekte sýcaktý.
oturdu bir gölgeye,
uzandý ýlýk suya.
sýcak olsa da suyu,
ýslandý hararetten kurumuþ dudaklarý.

bakýndý etrafýna hüzün vardý gözünde,
sitemli bir yel esti yoksulun yüreðinde.
‘’bey Baba!
bey Baba!
allah kabul eylesin.
kýldýn namazý ettin duaný,
uzandýn çarþýya gezindin her yaný.
bekledi bu garip hevesle seni,
istekle bakýndý elindeki poþete.
yok muydu geldiðin yerde,
içecek soðuk þeyler?
unuttum deme sakýn burada yanan Âdem’i.
bilesin ki,
o da bir insandý.
soðuk bir içeceði beklemekte hakkýydý.’’

Ýbadet süslenmeli güzel ameller ile.
ki Tanrý’ya yakýn kiþi,
dinin temellerinde saklý sýrra ermeli.

çýkmýþ günün birinde meyhaneden bir berduþ,
vermiþ son kuruþu el açan dilenciye.
görenler hayli gülmüþ berduþun hallerine.
boþtu cebi,
sarhoþtu bedeni.
lakin,
akýyordu merhamet garibin yüreðinden.

çalýþtý tarlada birkaç gün Adem,
bekledi Bey Baba’dan küçük bir ikram.
heyhat!
onun aklý parasýnda,
gözü ýrgat çapasýnda,
ruhu nefis tuzaðýnda.

hesap vakti gelende görse ki bizim sarhoþ,
kanatlanmýþ uçuyor.
anlayacaktý elbet merhametin sýrrýný.
faydasý olmaz þimdi geç kalan piþmanlýðýn,
eyvah diye feryadýn.
maalesef Bey Baba!
gidilmekte oraya deftere yazýlanla.



Mehmet Macit
15.05.2009
Ýzmir

Sosyal Medyada Paylaşın: