Unutuyorum geçmiþteki yaþadýðýmýz o mutlu günleri Senin ne hatýran varsa anýlarýmla maziye gömeceðim Ne varsa sana ait olan, bir kibritle tutuþturacaðým Alev, alev yanarken karþýsýna geçip bir oh diyeceðim
Þimdi piþman oldum tek bir resmini saklamalýydým Yine de silinmez tozlanmaz belleðimde kaldý resmin Tanýþtýðýmýz ilk günkü o çekingen halin o kadife sesin Sevdiðimi söyleyince kýzaran yanaðýn, o masum halin
Unutulmaz ilk aþklar ebedi kalýr hafýzalarda Bir çocuk ki aklý erdiðinde ilk gördüðü nesneyi Anneyi babayý ilk oyuncaðý nasýl ki unutmaz Bende unutamam sen hala yüreðimde bir dikenli gülsün
Vasýf’ým nerde yanlýþ yaptým diye kendimi sorguladým Düþündüm günlerce tek hatam yoksullukmuþ Sonra seni düþündüm beni neden terk ettiðini Senin gözün zenginlikte aþkta sevgide deðilmiþ
VASIF TEMEL ÇOBANOÐLU 29.05.2014 PERÞEMBE
Sosyal Medyada Paylaşın:
vasıf temel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.