Diyelim ki rüzgârdý tozu dumana katan
Gözlerine uzanýp kendisini avutan
------
Bir dirhem sevi için verdiði onca emek
Göz ardý edilince lâftan anlar mý sitem,
Yiten umuda bakýp acýyla gülümsemek
Nasýl zordur kim bilir, kanarken içi her dem
Gitmekten bahsetse de, uzaðý arpa boyu
Kanadý yoktu, fakat çýrpýnan kuþ gibiydi
Gizlerdi, arada bir saklandýðý o koyu
Aðlar aðlar gelirdi O da öyle biriydi.
Hem rüzgâr bu, bilir mi usul usul sevmeyi
Genlerinde var ise hoyrat yaþam biçimi
Aþký aðýrdan alýp diþleriyle gevmeyi
Mümkün mü can yakmadan sevgiliyle geçimi
Sanma ki mutlu þimdi hüznü dünyalar kadar
Birden kýymetin artmýþ güya öldün öleli....
Bir daha esmem deyip gözden ýrarken rüzgâr
Ne kendisi kalmýþtý ne de ardýnda yeli
Halbuki tek emeli yüreðine tutunup
Öylece kalmak idi gül kokulu þehrinde
Boðazýnda düðümü son bir defa yutkunup
Öleceðini bilse ýslanmaktý nehrinde....
31 Mayýs 2014 / NÜS