Güneþ batarken asil bir renge bürünür gökyüzü. Yarým kalan sevdalar gibi yuvalarýna döner kuþlar. Beni sana tutsak, Seni bana uzak kýlan bu þehir kalýr geride. Çaresizliðim, sessiz hýçkýrýklarým tüketir beni de Sen ve ben karanlýk gökyüzünde buluþuruz belki de. Çoban yýldýzým beni hiç terk etme…
Sosyal Medyada Paylaşın:
BayyToprak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.