NEREDE O ESKİ AŞLAR
Bu hayatta sevmek, her kese nasip olmuyor.
Sevilmek ve sahiplenmek ise eskidenmiþ.
Yüreklerde yanan ateþi rüzgar körüklüyor.
Meðer þimdilerde rüzgarýn aldýðý yol, eskilerin binde biriymiþ.
Vurup, kýrýp, parçalayýp bedenimize zarar vererek,
Sevdiðimizin ismini kolumuza kazýyoruz.
Yaðmurun altýnda ýslananý ve gözünden yaþ akýtaný çok seviyor sanýyoruz.
Bu devirde sevgimizi böyle ifade ediyoruz.
Nerede o eski aþlar, nerede o tebeþir tozu yutan saf yürekler.
Nerede o mendillere yazýlan sözcükler.
Þimdi sözcüklerin yerini klavyeler aldý,
Konuþan kimse yok sadece tuhaf ‘’enter’’ sesi.
Aþklar artýk sosyal medyada itiraf ediliyor.
Birisi ‘’iliþkim var’’ deyip, gelecek yorumlarý ve beðenileri ekran baþýndan takip ediyor.
Anlayacaðýnýz ‘’hayýrlý olsunlar’’ hiç bitmiyor.
Bizler ise hayrýný gördüðümüz hayallere dalmakla yetiniyoruz.
Nerede o eski aþklar,
Nerede o kirlenmemiþ yalansýz bakýþlar.
Nerede…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.