Paralel Boşluk

Gördün mü?
Ressam yine sýratý çiziyor kalbime
Bir annenin ayaklarý altýna sermiþ cenneti…
Cennet ki, bedeli Rahman’a yanmak
Yanmak ki, zerre izah edilmeyen
Ýzah ki, günlerden anýmsamak olsa da
Saatler ölümüne birkaç bakýþ kala…
Bir nefes daha düþüyor ömürden dedik

Aç kapýyý topraðým
“Ben ve kendim geldik”

Þimdi bu yas dünyanýn hangi yüzünde seslenir?
Ýçimdeki gökyüzü yeryüzüne denk midir?
Aðzýnýn kenarýnda bir parça hayat kalmýþ
Birkaç þefkate müsait midir?
Ki silersem toprak gücenir bana
O çiçek döþeyen ellerine aþina
Herkes insanlýðý giydirirken omuzlarýna
Sen bir ceset deðildin anne
Yoksa Azrail öyle hevesli inmezdi yere

“Ben diyarýndan sen diyarýna durup bakýnca”

Meðer ölüm en çok bize yakýþmýþ
Mezarlýklar ve onlarýn taþlarý
Boylu boyunca uzanan yaban otlarý
Aramýzda duran bu ilahi boyut kalabalýðý
Her gün çekip gitmesini öðretti kendimden

Oysaki baþka baþka dillerde burasý ne okyanus
Ne çöl, nede boþ bir meridyendi
Bir yaþamýn iki ölüm ettiði
Üç yalancýnýn not düþüldüðü
Herkesin yeterince uzaða baktýðý
Uzaklarýnsa
Gidiþattan memnun halimizi uðurladýðý bir yerdi
Zaten dedim anne zaten!
Zaten iyi ki yoktuk
Yaþam ve ölüm arasýnda kalan sözlerimiz
Her þeyin anlamýný iyiden iyiye
Yitirdiði bir yerde deðil miyiz? Biz

Uyan bak
Bu aðlamalar ölümün efendisidir
Ölümse hiç bu kadar kolay anýlmadý anne…



Sosyal Medyada Paylaşın: