Üsküdar, zengin bir semti deðildi Ýstanbul’un
Arnavut kaldýrýmýydý gerçi sokaðýmýz
Ama, hep hatrýmýzý soran komþular vardý
Ve bahçe duvarlarýndan leylâklar, mor salkýmlar sarkardý...
Kale diye, yolun ortasýna iki taþ koyar,
Patlak bir lâstik topla kan-ter içinde maçlar yapardýk
Ne büyük keyifti, aah, çeteler kurar,
Kendi bahçemizden erik çalardýk...
Kamyon lastiðinden çýkma bir çember
Kaytaný muhteþem bir þimþir topaç,
Renk renk toprak bilyelerim,
Leðende yüzdürdüðüm küçük yelkenlim
Ki, adýný hiç unutmam, ’Mavi Kuþ’
Ve hergün oyun diye koþarak çýktýðým o dimdik yokuþ...
Bahçede cin gibi bir kedim vardý; adý ’Hýrsýz’
Bir de ilkokul aþkým; at kuyruðu saçlý kýz...
Onlarmýþ mutluluk, bilemedim ki
Zaten baþkasýný da dilemedim ki...
O zamanlar, çok isterdim büyümeyi nedense
Ve büyüdüm güya;
Gerçi zamanla ellerim pek çok narin ellere deydi
Ve pek çok mutluluk karþýmda boyun eydi
Ama, baba ocaðýndaki huzur, bambaþka bir þeydi,
Zaten gerisi boþtu çoðunlukla;
Ben bazen yalancýydým, yaþananlar da bazen sahteydi...
Benim zamanýmýn sevdalarý bir baþkaydý
Biz bir kýr gazinosunda Boðaz’a karþý
Birer bardak çay içer, göz göze otururduk
Öyle çok þeyler anlatýrdý ki gözlerimiz birbirine
Ve hele el ele olmanýn tarifsiz hazzý
Sýcaklýðýmýzý duymak var ya birbirimizin
Ahh...nelere bedeldi...
Ne geldiyse attým torbaya,
Kaderciydim, ’alýn yazým ’ dedim, kýyýp silemedim ki,
Zaten, onlarmýþ mutluluk, bilemedim ki...
Ünal Beþkese
15 Aralýk 2012
========================================
** YANITLANAN MESAJ ********************
========================================
Gönderen: old
Alan: old
Tarih: 21.05.2014 13:06:00
Konu: ONLARMIÞ MUTLULUK, BÝLEMEDÝM KÝ...
Üsküdar, zengin bir semti deðildi Ýstanbul’un
Arnavut kaldýrýmýydý gerçi sokaðýmýz
Ama, hep hatrýmýzý soran komþular vardý
Ve bahçe duvarlarýndan leylâklar, mor salkýmlar sarkardý...
Kale diye, yolun ortasýna iki taþ koyar,
Patlak bir lâstik topla kan-ter içinde maçlar yapardýk
Ne büyük keyifti, aah, çeteler kurar,
Kendi bahçemizden erik çalardýk...
Kamyon lastiðinden çýkma bir çember
Kaytaný muhteþem bir þimþir topaç,
Renk renk toprak bilyelerim,
Leðende yüzdürdüðüm küçük yelkenlim
Ki, adýný hiç unutmam, ’Mavi Kuþ’
Ve hergün oyun diye koþarak çýktýðým o dimdik yokuþ...
Bahçede cin gibi bir kedim vardý; adý ’Hýrsýz’
Bir de ilkokul aþkým; at kuyruðu saçlý kýz...
Onlarmýþ mutluluk, bilemedim ki
Zaten baþkasýný da dilemedim ki...
O zamanlar, çok isterdim büyümeyi nedense
Ve büyüdüm güya;
Gerçi zamanla ellerim pek çok narin ellere deydi
Ve pek çok mutluluk karþýmda boyun eydi
Ama, baba ocaðýndaki huzur, bambaþka bir þeydi,
Zaten gerisi boþtu çoðunlukla;
Ben de yalancýydým, mutluluklar da sahteydi...
Ne geldiyse attým torbaya, hiç elemedim ki
Kaderciydim, ’alýn yazým ’ dedim, uðraþýp silemedim ki...
Gün oldu, yaþamaktan bezdim
...yürekten gülemedim ki
Ölmek istesem de ölemedim ki,,,
Benim zamanýmýn sevdalarý bir baþkaydý
Biz bir kýr gazinosunda Boðaz’a karþý
Birer bardak çay içer, göz göze otururduk
Öyle çok þeyler anlatýrdý ki gözlerimiz birbirine
Ve hele el ele olmanýn tarifsiz hazzý
Sýcaklýðýmýzý duymak var ya birbirimizin
Ahh...nelere bedeldi...
Ünal Beþkese
15 Aralýk 2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.