Seni Bir Şiirle Anmak

sesini hiç duymamýþ bir kitap cümlesinde kaldý çaresizliðim
yine de sen güldüðünde
kaçýp giden kelimelerini affediyor tüm þairler
mesela bir þair senin gözlerinde buluyor þiirini
ayný þair gözlerinde asýyor tüm geçmiþini
çünkü sen gülüyorsun
gülmeleri utandýrýyorsun

tanýdýk melodilerin içtenliðinde sana birikiyorum yeniden
öyle bir birikmek ki bu, eksile eksile
tezatlarýn adýna karþýlýk gelmediði bir dünyanýn salýncaðýnda
düþlerimi uyandýrýyor kurduðum hayaller
beklemelisin, söylenmemiþ binlerce sözüm var
bitmez mi bu gittiðin yollar

yolculuklarý cam kenarýnda oturmak pahasýna bile sevmeyen
huysuz bir yolcunun huzursuzluðuyla dolu sokaklarda
tek baþýna gezmeyi ne zaman öðrendin böyle
hiç açmamak üzere kapattýðým þiir defterlerimde hala sen kokan
hala sana yazýlan þiirlerim var oysa
huysuzluðum kendimden, huzursuzluðum yokluðundan
söylesene, böylesine yokken nasýl bu kadar çoksun
bir þiir sadece seni anmak için mi var
soruyorum
oysa hep ölüyorum sustuklarýnda, ölüyor yazýlanlar

sýcacýk ellerin vardý ne zaman morga kaldýrdýlar
bana mektuplar yazardýn, harflerin kuþlara benzeyen sesleriyle
ne zaman kýþ geldi ellerine

sen gidince, bir düþ öldü benim içimde
i mgelerini satýlýða çýkardý, þiirini senin yüzünde bulan þairler
geçmiþini senin yüzünden asan þairler...
sen gidince bir çocuk büyümenin resmini çizdi
içinde kuþlar yoktu, mavi de aðlýyordu üstelik
bu nasýl sessizlik... vicdanýný hangi mezarlýða gömdüler
ben üzülünce aðlardýn sen
ne zaman gözlerine toprak örttüler

þimdi, yüzünde yolculuða çýkýyor bir acý
belki de yüzün yüreðimde bir kentin adý
yüzün, içimde enkazdan kurtulmuþ bir ev
yüzün hep yolculuklarda
yollar paramparça...


Büþra TOPBAÞLI
Sosyal Medyada Paylaşın: