' sessizlik bitkisel bir ölümdü'..

I---


sessizlik bir fýrtýna gibiydi,gelmeyegörsün
çökerdik ruhumuzun debisine,
ne sözcüklerden kýrýlmýþ harfler çýkardý oradan
ne de bir cümleyi tamamlayan sözcükler.
dimaðýmýza yapýþýrdý sanki her þey
kilitlenirdik,morg masasýna düþmüþ bir cesede benzerdik..







II---
sessizlik sonbahar kadar hüzün kokardý.

hani akþam olur ya herkes çekilirdi evine
biz yarý koruluk bir ormanda
saçlarý dökülmüþ yaþlý bir çam aðacýnýn altýnda
gökyüzündeki dolunaya saatlerce bakardýk
bakarken düþünürdük
içimizden öyle sözcükler geçerdi ki
istesek bile dimaðýmýzdan çýkaramazdýk.


Neden biliyor musun?
aklýmýzdan öyle þeyler geçerdi ki bu sonbahar akþamýnda,
yani normal zamanlarda hiç düþünmediðimiz þeyi
o an belleðimizden geçirirdik.



Belleðimiz bir zaman takvimi gibi
hüzün yapraklarýný geriye sarardý durmadan
umutlarýmýz,hayallerimiz,ayrýlýklarýmýz
ve daha gerçekleþmemiþ bir sürü taksiratýmýz
yapraklarýn içine düþerdi
sonrada bize dönerdi.



Dönerken nutkumuza çölün öldüren sýcaklýðý dolanýrdý
ve sanki tenimizin kahverengi bozkýr topraklarý
çatlardý susuzluktan ve sessizlikten.
iþte o an bizi biri öyle görse yazacaktý hikayemizi
çizecekti ölgün yanaklarýmýzýn þiirini.


Ýþte o an bizi biri öyle görse
öleceðimizi düþünecekti kim bilir


ve belki de içimizde sýkýþýp kalan her sözcük kadar
ve anlatamadýðýmýz her harf kadar ölüyüz.


Neden biliyor musun?
düþündüðümüz her an
dalýp gittiðimiz her dem
bitkisel bir ölüm gibidir.


Ýstesek bile sözcükler
dimaðýmýzdan çýkmaz artýk.

mayýs/2014
Sosyal Medyada Paylaşın: