hayata dair..

iradenin yok olduðu bir yerde
hayat da yok olur.



tutsak düþersin bir kabadayýnýn gölgesine
of desen biri göz kýrpar sanki,
azýcýk nefeslensen
kederden bir barikat kurulur
yürüdüðün her yola
yýkmak istesen yýkamazsýn
gitmek istesen gidemezsin
olduðun yerde donup kalýrsýn.



kendi pusulasýný fýrtýnada
kaybeden bir gemi gibiyim
dümende hangi fýrtýna var
hangi dalgakýran sürükler bu gemiyi bilmiyorum
bildiðim tek þey var
her gün konakladýðým limana
nedendir yol alamýyorum.




II-------

hayat yüzümüze yansýyan küçük bir tebessümdü.
kendi isteklerimizle ve kendi sevdiklerimizle el ele
gamzelerimizde topladýðýmýz kýzýl bir þafaðýn gülüþüydü.


yaldýzý parladýðý an hayatta tutunurduk
hüzün kaybolurdu
yaþamla dopdolu olurduk.


kimi görsek sýcak ve samimi bir selam çýkardý
aha þu kalbimizin ortasýndan,
düþen birini görsek omuzundan tutup kaldýrýrdýk
aç birini görsek koþup hemen doyururduk.


hayat ne de güzeldi kendi yol pusulasýnda
kederlerimizin içinde bile sevinç toplardýk
hiç yýlmadan bu sýnýrý olmayan
arenanýn içinde savaþýrdýk.



oysa þimdi bir mülteci gibi
tutsak kaldýk düþlerimize.
hangi otobüse binsek
þoförü biz deðiliz
bu düþlerin ne yazýk ki.
ve nerede ineriz
hangi durakta ölürüz
onu da bilmiyoruz.



mayýs /2014
Sosyal Medyada Paylaşın: