elma
sevgilim! þimdi uyuyorsun,
ben aya elma ikram ederken.
bir parça bin daðýlmýþlýk kaðýdýmda dururken,
bomboþ odam.
seni ilk gördüðümde odam kalemi bekler beyazdý
ay þavkýrdý penceremden uykulu balýklarýma.
sen ve ben açtýk , kupkuru....
yatak bile fazlaydý,
su gibi doymak istiyordum,
ama memleket gibi açtýk.
güneþi doðurtmak için uyutmazdýk ruhlarýmýzý,
taki sen uyuyana kadar .
sen uyurdun konçerto biterdi
duvarda küçük beyaz evlerin olduðu bir tablomuz vardý
o tabloya dalar
sabaha doðru çýkardýk
o sokakta sen çocuk ben bilye olurdum
attýkça çoðalarak gelirim.
sokak lambalarýnýn altýnda gülen bir kýz ve bir tebessüm.
kaçmak yoktu.
direnirdin ayaklarýnla.
o kadar güzeldinki ben hep elma yerdim.
maviye koþardýk soðuk ellerinle,
eflatun görmemiþ gözlerimiz vardý.
çok yabancýydýk þili ulusal marþýna,
sarýldýðýnda ise ben elma yiyemezdim
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.