Nefes yolculuktu, Gökte maviliðe uzanan göz ucu hayaller tükeninceye kadar. En basitinden limon aðacý olacaktý, Evin önünde nefesinle büyüyerek. Ya da kokulu mumlarýnýn olduðu, Hayallerle süslenmiþ bir ev içinde dolacaktý içime. Her çiçeðe isminin verildiði bir oda da Kelimeleri itecekti boðazýmdan nefesim. Varlýðýnýn þükürlere sebebiyet vermesi, Nefesimi tüketmeyecekti bu evde. Þimdilerde ise nefes alamýyorum. Küresel ýsýnmadanmýþþ,. Üstüme geliyor dünya, Küreselleþtiðindenmiþ. Bu kadar etki yaratacaðýný düþünemedim. Nefes darlýðý çekiyorum. Hoþgeldin nefesim. Yaþamdan ölüme, en son nefesimde Yine melek gibiydin. Yolculuk senledir. Gidelim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
chat_in_fb Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.