Yýllardýr bekliyorum, ne selam var, ne haber...
Öyle arýyorum ki, sensiz bir hiçim anne!
O ne mutlu günlerdi yaþarken hep beraber;
Þimdi yangýnlardayým, hem de ne biçim anne!
Baþýmý koyduðum o þefkat dolu dizinde,
Su gibi akýyorken açtýðýn her izinde...
Þimdi göz yaþlarýmla dolan gam denizinde;
Kalbim daðlandý sanki, kanýyor içim anne!
Hasretle geçip giden o güzelim yýllarým,
Vakit yaklaþtý vuslat gelir diye bellerim...
Üþüdüm sensizlikten, buz tuttu bak ellerim!
Yýllardýr tutmuyorsun, nedir ki suçum anne?
Dinlerdim, bizim için duan eksik olmazdý...
Senin için ne yapsak, bilirdik ki çok azdý!
O güzelim saçlarýn giderken bembeyazdý;
Görsen þimdi benim de aðardý saçým anne...
Sýmsýcak gülüþünü nasýl özledim bilsen...
N’olur yýlda bir defa rüyama çýkýp gelsen?
Yine eskisi gibi sarsan, koklasan, gülsen!
Sevgine susuzluðum, sevgine açým anne...
Karaman-2014/05
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.