FUKARADIR KOÇUMUZ

Ekmeðini kazarken þu topraðýn baðrýnda,
Bitmez dersin gecemiz, madenle emekçimiz,
Ýmkansýzlýklar düþman imdat diye çaðrýnda,
Üçyüzbir can göçümüz, buram buram içimiz.

Her gün dönüp doðaya son kezmiþ gibi bakýp,
Eþine, dostlarýna gizli bir yaþ býrakýp,
Umuduna mum yakýp, yerin altýna akýp,
Gider böyle nicemiz, buram buram içimiz.

Öylesine bir yangýn yeridir ki burasý,
Týka basa dolmuþuz çýkmaz kömür karasý,
Dayanýlmazdýr yasý, öyle acý yarasý,
Sardý bizi acýmýz, buram buram içimiz.

Bulutlar bile yasla yükseldiler semaya,
Yoðun hüzün yüküyle varmýþlardý Soma’ya,
Rahmetle yaþ döktüler koyulup aðlamaya,
Yerde gökte ucumuz, buram buram içimiz,

Böyle zor bir emeðin karþýlýðý ne ayda?
Güven, adalet var mý yer altýndaki payda?
Ýhtiras insanlýðý alýr mý burda kayda?
Kim der ki var suçumuz, buram buram içimiz.

Bu alem zenginin ya, fakirler de kiracý,
Düþkünlük, zenginliðin tam bir kazanç aracý,
Layýk görülmeyen hak elbet fýrsat haracý,
Ama yetmez gücümüz, buram buram içimiz.

Gün mü görür o iþçi, beton baðlar ciðeri,
Malullüktür deðeri, o da ölüm eðeri,
Giden kimin neyine, zaten bekler diðeri,
Ocaklar baþ tacýmýz, buram buram içimiz.

Ýþte bu sektördeki çalýþanýn önemi,
O en güzel çaðýnda olur hasat dönemi,
Karþýlýðýný görse kavurmazdý sinemi,
Fukaradýr koçumuz, buram buram içimiz.







Sosyal Medyada Paylaşın: