Öyle çok yýldýz söndürdüm ki Ýçimde Gökyüzüm karanlýðýna b/oðuldu Þ/aþtý yalnýzlýðým Sýðýndý þiþesine þarabýn kan kýrmýzý Ki ne içtim kana kana Göz çanaklarýmýn tuzlu suyunu Kim bilir fener nerde söner hoyratýmda Asýlýp kanatlarýna yalnýzlýðýn aþarým deryayý Bir çocuðun gözlerinde masum Bir kadýnýn b/akýþlarýnda sevgi Bir adamýn omuzlarýnda yalnýzdý insanlýk Ki tadýmlýk aðzýmdan Nikotini yayýyordu nefesim ulu orta Ne ilk çekilen bir tutamdý Nede son verilen nefesti duman duman Anlaþýldý ki hep yalnýzlýktý bize baki kalan Ve eyvallahla baþ tacýmdý yeniden yalnýzlýðým
Sosyal Medyada Paylaşın:
İrfankarabuluT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.