Seksenler (Eski Mahalle)

Hiç unutulurmu, o bindokuzyüz Seksenler,
Yýllar geçti, hala aklýmda o güzel günler.
Ahh o eski yýllar, zaman zaman aranýyor,
Son günlerde mazi, gözümde çok canlanýyor.
O zamanlarý görüp yetiþemeyenlere,
Bilenler anlatsýn, o yýllarý bilmeyenlere.
Mahalle: görülmez bir sýnýrla çevriliydi;
Ýçinde, ne deli, ne de velisi eksikti.
Sokaðýnda, saðlý sollu yemyeþil bahçeler,
Kimi ahþap, kimi kerpiç, kimi beton evler...
Iki katlý ahþap evlerle apartmanlarýn,
Ýç içe balkonu, birde sokak baþýnda fýrýn.
Balkondan balkona, kadýnlar laf yetiþtirir,
Komþu oðlu pencerede, Maykýl Ceksýn dinletir.
Bir küçük camii, bahçesinde çýnar aðacý,
Altýnda tarih olmuþ, bu yaþlý amca hacý.
Bakkal önünde, taburede oturmuþ esnaf,
Dalmýþ koyu sohbete, konuþur lafügüzaf.

Yetmiþlerde dogmak, seksende yaþamak zordu;
Yol, þantiye, inþaat yapýmý bitmedi durdu...
Evlerin suyu kesik, elektrikse gider gelir;
Iþýðý mumdan, suyu bidonla camiden gelir.
Þu filmdeki artist, bizim mahalleden çýkmadýr...
Mahalle Pazarý’nda, çok soðuk su satmýþtýr.
- Lan mustafa gel þunlarla misket oynayalým..
Ütelim misketlerini, atalým bir çalým...
- Pazara su satmaya gidicem... Ben yokum...
- Bekle öyleyse, beraber gidelim olum,
Dönüþte hacý amcanýn bahçeye dalarýz...
Akþama mahallede çocuklarla oynarýz...
- buuuuuz gibi soðuk sudan içeeeeeen!.. Be hey gidi günler...
Akþam olunca toplanýrdýk ikiþer üçer.

Mahallede bütün gün arkadaþlarým ve ben,
Gizemli sokaklarý edinmiþtik mesken.
Bazý geceler kankamla oturup beraber;
Efkâr daðýtýr, dertleþirdik keyfekeder...
Masamýz zengindi donatýrdýk sere serpe;
Bir gazoz, biraz leblebi, bir paket maltepe...
Gencebay’dan nameler, bütün gece dinlerdim,
Leyla, Leyla diye sabaha kadar inlerdim...
Nerde o arkadaþlar, o sevgililer nerde...
Geceler bile, baþka geçerdi o günlerde.
Hani gençlikdeki, o tertemiz ruh ve saflýk;
Hani o heyecan, o neþe, ve bahtiyarlýk...
Biz miskete dalmýþýz, Kýzlar oynuyor seksek,
Keþke hep çocuk kalsak, hiç ve hiç büyümesek.

Yýllar geçsede, çok zaman ziyaret ederim!
Çocukluðumun geçtiði o yere giderim!
Daha mahalleye adým atmaya baþlamadan,
Aklýma gelir bir bir mazide unutulan...
Bir çok þeyi gözlerimin önüne getiren,
Hatta o gözleri aðlamaya itekleyen,
Ilk çocukluk anýlarý, canlanýr gözümde,
Eski sokaðýn mayasý yoðrulmuþ göðsümde...
O kaldýrýmdan bu kaldýrýma koþarken, ben...
Saklanbaç oynarken, biryerlerde gizlenen, ben...
Sevdiðim balkonda, belki beni görür diye,
Sokaðýnda volta atýp dolaþan, gene ben...
Barýþ Manço’nun, o ’’Halil Ýbrahim sofrasý’’,
Güzel anlatýr o yýllarý, sözün kýsasý...
Ne vefa var, ne sadakat, böylemiydi eskiden...
Çok özlüyorum çok, o seksenli yýllarý ben.
Sosyal Medyada Paylaşın: