Kendi içine devrilmiþ karanlýk dehlizlerden Iþýða koþuyordu yüzlerce can Çektikleri her nefeste panik Attýklarý her adýmda ölüm ile yaþama koþan
Kiminin aklýnda eþ, kiminde kardeþ Oðlum için yaþamalýyým diyordu bir diðeri Geçtiler yeni can vermiþ ruhlarýn üzerinden Iþýða ulaþtýlar eller üzerinde, yarý baygýn
Dýþarýda günah çýkarma törenleri, onlarca kamera Tabutlar yaðýyordu þehirlerden, havada kanlý duman Düþlerin ötesinde bir yerdi Soma, dillerde isyan Yaþamak kanlý mendildi, gözyaþlarýný saklayamayan
Patlamýþ avuçlarýyla, kirli çizmeleriyle sedyede bir adam Islaktý iþçi tulumu, ölümü atlatarak ýþýða tutunmuþtu Sevinç ile acýyý ayný anda tatmýþ, hayata sarýlmýþtý Mahcup bir edayla sordu hemþireye, ‘kirlenir mi uzansam’!
Ölüleri verdiði halde, sönmedi Somanýn maden ateþi Bulutlara karýþtý zehir, yaðmur olup düþtü mezarlarýn üzerine Kýzýl bir isyanla aðlarken gökyüzü, hayat devam ediyordu Yaman bir aðrýydý gözyaþý, usumuzu terk edip arþa akýyordu
Selahattin YETGÝN Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.