Milyonlarca fotoðraf karesinde hep ayný gözyaþý Bir yer bulup kendime, iliþtim o dramýn yüreðine Ölüm, yýkýk köprü ve delirmiþ kanlý bir kanyondu Þurada öylece uyuyor, elleri yüzleri kirli adamlar Ne içimdeki eriyik, hangi yangýnýn külü içimi üþüten!
Bir çentik daha atýlýyor ýslak kâðýtlara, arkada çýðlýklar Can evimiz kanýyor, o derin uçurumlarda pazarlýklar ‘Babam niye gelmedi!’ diyor saf ve masum çocuklar Uykusuz bedenlerde tükenen umut, çoðalýyor aðýtlar Dil lal olsun susarsak, hangi anýlarý taþýr iðreti tabutlar!
Daðda üþüyor laleler, ölüm madeninden zehir yükseliyor Genzimde karbon irini, gündüz ile gece birbirine karýþýyor ‘Kanatlarýmý çöz anam, cennet melekleri geliþimi bekliyor’ ‘Aðlamayýn aðalar, paþalar, sahte gözyaþlarý aðrýma gidiyor’ ‘Dudaðýmdaki öpücüðü silmeyin, ateþ düþtüðü yeri yakýyor’!
Hiçbir yumruk acýtmaz caný, hangi tekmeyle bozulur mertlik! Öfkeyle yapýlan helva nahoþtur, acýlarý safa dizebilir mi çentik! Miadý dolmuþ masallar ülkesindeyiz, düþlerimizi alamaz metelik Yüreðimizdeki duayla uyuyun maden iþçileri, kader diyemezdik Yýkýlýr bir gün sýrça saraylar, Allahýn sillesini ruhlarýnýza bahþederiz!
Selahattin YETGÝN Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.