bir þiir içimde çöreklenir gecenin bu ayazýnda çöreklenir de araratýn ve cilonun doruklarýna doðru yol alýr, hiç sýkýlmaz ve hiç yorulmaz lakin hep közlenir, gecenin ayazýna bürünür.
üþüyorum hasret kaldýðým sözcüklere sýcak bir dokunuþa, içten þavkýyan bir tebessüme, benliðimi titreten bir buseye.
özlemler saymakla ne biter ne de tükenir ki insan tükenirdi buruþurdu saç, sakal daðýnýklaþýrdý gözler çökerdi yanaklar avurtlarýn içine gömülürdü gençlik giderdi yaþlýlýk baþlardý bellek iþlevini kaybederdi ve çocuklaþýrdýn bir zaman sonra.
fakat yine de sözler bitmezdi hasret hep kaldýðý yerden devam ederdi.
gece hep üþüdük,üþüyorduk sýcak bir dokunuþ eksikti. ve hep eksik kaldý.
mayýs /2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
roman21 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.