yorgunluk hayal kýrýklýðýydý bir þiirin dörtlüðünde kendi þairini eksik býrakýyordu düþlerinden.
sarp,girintili daðlardan týrmanýyorum derin bir vadinin patikalarýna doðru yetiþebilsem diyorum, düþmesem kýrýlmasam, incinmesem ve ölmesem diyorum.
ama yine de ihtiyatsýz ve nafile bir çýðlýk olmaktan öteye gitmiyor bu baðýrtýlar çünkü dizlerim titriyor, sanki düþecek gibi oluyorum avuçlarýmýn ayasý ile tutunuyorum oysa avuçlarýmýn içi týpký fahiþe bir kaldýrýmýn bozulan dünyasýna benziyor.
her an basýlmýþlýðýn verdiði, çýrýlçýplak bir duygunun kifayetsiz acýsýný yaþýyorum ve her deðerken ki ruh haliyetimden geriye sadece yüz yýllýk bir yorgunluk kalýyor.
öyle ki bu yorgunluk gözlerimi kaygan bir bulut gibi açýp kapatýyor gökyüzüne bakarken mecalsiz býrakýyordu bütün hayalleri mi ve benliði mi?
mayýs/2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
roman21 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.