kan akýyor zamanýn sonundayýz halepçeli çocuklar gibi aldanmýþýz elma kokularýna nefesimiz taze masallardan kalma ne çok inanmýþtýk aydýnlanacaðýna dünyanýn kirlendiðinde elimiz yüzümüz ah ne vardý karartmaya hikayeyi bir petrol kuyusuna elmasýn karasýna deðiþmeye çocuklarýn gülüþlerini söylesenize ha ne gerek vardý..
kan akýyor aðdalanmýþ bir dünyanýn bacaklarý arasýndan sevimli ve ölü çocuk cesetleri var her yanda korkuyu anlatýyor annelerin gözleri her yaný aðýt her yaný feryat etekleri ateþ avuçlarý dua dolu kadýnlarýn sesi yükseliyor her yandan en çok da ortadoðudan
yalandan kahroluyor ana haber bültenleri hiçbir gemi aðlamýyor umursamýyor hýzlý trenler ekolojik denge sevdalýlarý femenler kahrýmýzý anlatacak bir gogol’umuz yok þiirimiz fetrette yedi güzel adamamýmýz susuyor
oy havar kim gözyaþýný dindir annelerin kim durdur kanamasýný mevsimlerin acý düþtüðünde yüreklere kim teselli eder gökyüzünü þairler sustuðunda ve erkenden öldürüldüðünde çocuklar kim aðýrlar kahrýmýzý kendi sofrasýnda bu kapkara acýlar karartýrken yüzümüzü..
usulca susuyorum kelimelerin gölgesinde kalakalýyorum kan durmazdan akýyor yaðýyor durmadan üzerime müruz mücrim ve asi bir tebessüme saklanýyor aðzým duvarlardan kalbimize sinmiþse de sloganlar susuyor herkes yakarak bir diðerinin canýný herkes kadar susuyorum..
inceden kan sýzdýran dudaklarý düþüyor þiire çocuklarýn aklým acýyor inadýna susuyor çiçekler susuyor nato daðýlýyor varþova bolþevik adamlar ana arterini zorluyor hayatýn gözlerindeki isterik bakýþlara sakallarýný sývazlayan dinibütünler gotik dualarla giriyorlar ihanetin kiremit kýzýlý sancýlarýna pembe panjurlu villarýna
kan akýyor minarelerde ezanlar daha bir uþak makamýnda dualar daha bir yapamacýk kabul olmuyor hiçbir dilekçe annelerin kalbi grizu patlamalarýnda paramparça çocuklar yangýnlar içinde çocuklar yangýnlara sevdalý çocuklar yanýyor caným yanýyor
önce güller soluyor serçeler ve çocuklar hemen ölüyor sonra bir ihtilal diyorum bir ihtilal gelip otursa þöyle þiirin orta doðusuna mevsim hýzla deðiþse diyorum deðiþen bir þey olmuyor ama kan akýyor Allah’ýn baki tebessümü düþüyor topraða en çok bahar yakýþýr maðrur çocuklarýn hüznüne merhem olmaya en çok bahar yakýþýr kutsanmýþ yenilgilerin izdüþümünü þiire yüklemeye kan akýyor bunu en iyi Allah biliyor..
oy havar! kalabalýk ölüyoruz siyah beyaz bir umudu çokça örselenmiþ jilet aðzý gibi bastýrýyorum yaralý ve pejmurde dilime saçtan týrnaða yaraya dönüyor ömrüm ve kanamalý bir yeryüzüne öykünüyor sol göðsüm göçük altýnda usulca susuyorum ön sözüne külliyatlar devþirilen yangýnlarýn ve ölümlerin tam ortasýnda artarak büyüyor yaralarým büyüyorum..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rampaların Ustası Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.