Emek en yüce deðer, tutup ta piç ettiler... Hür teþebbüs diyerek, kamuyu baç ettiler... Kalmadý sendikasý, haksýz-hukuksuz sýnýf... Soður emeðin teri, sömürüp iç ettiler...
Devlet kuzguna leþtir, baþa gelesi deðil... Ölümler “güzel ölüm”, gayri kaderle tev’il... Keder-i kutsi artýk, mabud-u tecr’e teslim... Sermaye candan evvel, amele de hiç deðil...
Satýlýktýr her bir þey, özelleþmiþ beylere... Yevm-i yetmiþ liradýr, fakr-ü hak yiyenlere... Ölüm göz göre göre, hayat gider kabala... Baþtan ve sondan "bakan" nutku söyler hevaya...
Ölüm tevekkül diyen, küfr-ü ehle dahildir… Ki tevekkül tedbirle; manalýdýr, akildir… Böyle deðilse eðer, bir ülkede durumlar Milli yeis ilan-ý boþuna bir zevaldir…
Kimsesizler kimidir, Ayyüce’ye ah olur... Yoksulun yolsuzluðu, gör ki nerden yol bulur... Ummam ki daðdan aþsýn, düzde þaþmasýn yeter... Soma’da gaz sýkýþýr, Karaman’da sel olur...
Ahmet Kutlu Ayyüce 14 Mayýs-2014-13:17
Sosyal Medyada Paylaşın:
Göktürkmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.